առիթ

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ ա•ռիթ 

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

Թերևս բնիկ հնդեվրոպական՝ * rē-(t)h-ā-` * ar- (* rē-, * (a)ri-, * rēi-) «հարմարեցնել» արմատից. հմմտ. * rē > լատիներեն reor «հաշվել, համարել, կարծել», ratio «հաշիվ, կապ, հարաբերություն, փոխհարաբերություն, հնարավորություն, ուղի, եղանակ, հիմք, շարժառիթ, պատճառաբանություն», * (a)rī, rēi > լատիներեն rītus «ծես, սովորություն», այլև հայերեն առնել։ Ավելի քիչ հավանական է Պատրուբանիի ստուգաբանությունը՝ առ- նախդրով * ei-t- «գնալ» արմատից կազմված լինելու մասին (հմմտ. հին հնդկերեն iti «ընթացք», լատիներեն itus «ընթացք», iter «ուղի, միջոց»։

Գոյական

  1. հանգամանք՝ դեպք ևն, որ կարող է որևէ բանի պատճառ դառնալ, սկզբնապատճառ
  2. հարմար՝ նպաստավոր հանգամանք՝ դեպք՝ բերմունք, պատեհություն

Հոմանիշներ[խմբագրել]

  1. պատճառ, շարժառիթ, դրդապատճառ
  2. բերմունք, պատեհություն, պատահմունք, պարագա, հանգամանք, դեպք, օճառ, հուշտ

Արտահայտություններ[խմբագրել]

Աղբյուրներ[խմբագրել]

  • Մ․Մ․ Ռոզենտալի, Փիլիսոփայական բառարան (Հայաստան), Երևան, 1975 — 468 էջ։
  • Ռ․ Ա․ Վարդանյան, Պատմական իրադարձությունների տերմինների համառոտ բառարան, Վանաձոր, 2007 — 113 էջ։