բանական

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [bɑnɑˈkɑn]

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ բա•նա•կան 

Ածական

1. բանականությամբ օժտված, դատելու կարողություն ունեցող, խորհող ու խոսող ◆ բանական մարդ ◆ Փուշը վարդ փոխեմ թովչական երգով, Ու գազանը մարդ՝ բանական հոգով։ Հովհաննես Թումանյան
2. առողջ դատողության վրա հիմնված, խելացի, տրամաբանական ◆ Նախարարները բանական չէին համարում այդ մղումը՝ համարելով, որ եթե իրենք ոչնչանան, կոչնչանա և ժողովուրդը։ Դերենիկ Դեմիրճյան

Գոյական

1. խոսող մարդ ◆ Ամեն անբան և բանական ելավ աշխույժ իր գործին։ Հովհաննես Թումանյան

Հոմանիշներ

1. ասուն, խոսուն (խորհող ու խոսող)
2. գիտակցական, տրամաբանական, դատողական, մտավոր, բանավոր (առողջ դատողության վրա հիմնված)
3. տե՛ս խելացի

Արտահայտություններ

1. բանական որոշում

Բաղադրյալ բառեր
բանականաբար բանականորեն բանականություն

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։