Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ բա•նի•բուն

Ստուգաբանություն

խոսելու մեջ հմուտ, ճարտարախոս, պերճաբան
մի բանի լավ գիտակ, հմուտ, քաջատեղյակ, բանիմաց, մտացի ◆ (Նա) բանիբուն և ուսումնական երիտասարդ էր։ Հակոբ Պարոնյան ◆ Բանիբուն լինողը չի ընկնիլ թակարդ։ (Ջիվանի)

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ learned գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ толковый (ru) ‎(tolkovyj), сведущий (ru) ‎(sveduščij), осведомленный (ru) ‎(osvedomlennyj) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։