Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ բա•րե•պա•շտ

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

(կրոն․) իր կրոնի պատվերները ճշտությամբ կատարող, հավատացյալ, աստվածավախ, բարեպաշտական ◆ Նա չափազանց «բարեպաշտ» և «ազգասեր» մարդ էր։ (Րաֆֆի) ◆ Տերտերը կերկնցներ իր աղոթքը, սպասելով բարեպաշտներին, որոնք չեն գար, վասն զի ո՞վ կուգար եկեղեցի։ (Գրիգոր Զոհրապ)
(նորբ․) աստվածավախ, աստվածապաշտ, հավատացյալ, կրոնապաշտ

Բաղադրյալ բառեր
բարեպաշտական բարեպաշտանալ բարեպաշտիկ բարեպաշտոն բարեպաշտորեն բարեպաշտություն

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ devout, pious, god-fearing գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ благочестивыи (ru) ‎(blagočestivyi), набожный (ru) ‎(nabožnyj), праведный, богомольный благочестивый человек праведник (ru) ‎(pravednyj, bogomolʹnyj blagočestivyj čelovek pravednik) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։

Ալինա Մուրադյան, Նորածանոթ բառերի բացատրական բառարան (Իմաստասեր Անանիա Շիրակացի համալսարան), Երևան, 2006 — 60 էջ։