բարձրախոս
Հայերեն
վանկեր՝ բարձ•րա•խոս
Ստուգաբանություն
[խմբագրել]Ածական
- (հնց․) բարձր ձայնով խոսացող, բարձրաձայն ◆ Տիկին Էմիլյան արևելցիներին չէր սիրում, նրանք բոլորը բարձրախոս էին և չունեին հանդարտ ու խուլ ձայն։ (Ակսել Բակունց)
Գոյական
- ռադիոհաղոդումները բարձրաձայն վերարտադրող սարք ◆ Գյուղամիջից բարձրախոսի ձայն է գալիս։ Սիլվա Կապուտիկյան ◆ Նրա խոսքերը բարձրախոսով տարածվում են ամբողջ աշխարհով մեկ։ (Բոգդան Վերդյան)
Հոմանիշներ
[խմբագրել]- ռադիո, ձայնասփյուռ (ռադիոհաղորդումներ վերարտադրող սարք)
- տե՛ս բարձրաձայն
Արտահայտություններ
[խմբագրել]| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ
[խմբագրել]- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։