բեյին
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [bɛˈjin]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ բե•յին
Ստուգաբանություն
[խմբագրել]Գոյական
- Մոկս՝ տե՛ս խելք, միտք ◆ Ինչ թաքավոր, թաքավորի տղեն էր, որ մի բան բեյինն ընկներ, էլ ձեռք չէր քաշի։ ՀժՀք
Հոմանիշներ
[խմբագրել]Արտահայտություններ
[խմբագրել]- բեյինը լիքը - տե՛ս հարբած, գինով ◆ Արտեմի բեյինը լիքն էր։ Սահակ Ամատունի
- բեյինը հաստ - տե՛ս բթամիտ, բան չհասկացող, հաստագլուխ ◆ Բեյինը հաստ մարդ ա նա։ Սահակ Ամատունի
- բեյինը մտնել -
- տե՛ս մտադրվել, հասկանալ, ըմբռնել ◆ Հիմի գիլու երկեն ավատարանըմ էլ ըստուր գլխուն պտի կարդանք, որ բեյինը բան մտնի։ (Էմինեան ազգագրական ժողովածու) ◆ Էնքան խոսացրի, նոր բեյինը մտավ։ (Տիգրան Նավասարդյան)
- մտադրվել, մտքում մի բան դնել կատարելու, խելքին փչել ◆ Բեյինն ա մտել, որ էթա Մոսկով։ Սահակ Ամատունի
- բեյինը տանել - տե՛ս ձանձրացնել, զզվեցնել◆ Բեյինս տարավ, էրկու սհաթ տակեն-գլխեն դուս կուտար։ (Ձեռագիր)
- բեյինում նստել - տե՛ս հասկանալ, տպավորվել
- բեյինը լցնել - սուտ ու մուտ տեղեկություններով մեկին նախապատրաստել, տրամադրել ◆ Գնաց վարժապետի բեյինը լցրեց։ Սահակ Ամատունի
- բեյինը տաքանալ - գլուխը տաքանալ, փոքր-ինչ գինովնալ՝ հարբել ◆ Բեյինը տաքացած ժամանակը ինչ կուզես արա․․․ լավի տեղ անց կկենա։ (Խաչատուր Աբովյան)
- բեյինը քամել - տե՛ս բեյինը տանել
- բեյինը գցել, բեյինն ընկնել - մտքում տրամադրվել մի բան անելու ◆ Բեյինն ա ընկել, որ տուն ու տեղը ծախի։ Սահակ Ամատունի
- բեյինով (մարդ) - խելոք, խելացի (մարդ)
- բեյնումը նստացնել - հասկացնել, հասկանալի դարձնել ◆ Մինը չկա, որ դրա բեյինումը նստացնել, թե ախր խի՞ ես տուն ու տեղդ ծախում։ (Ձեռագիր) ◆ Մինը կա վեչ, վեր մին քաղցր խոսքով ընտանց բըյնըմը նստացնի։ (Տմբլաչի Խաչան)
- բեյնումը նստել - հասկանալ ◆ Հոռոմին ասածը բեյնըմըս նստեց։ (Տմբլաչի Խաչան)
| Բաղադրյալ բառեր | |
Թարգմանություններ
[խմբագրել]Թարգմանություն
Աղբյուրներ
[խմբագրել]- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։