Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ բռնաւոր

վանկեր՝ բ(ը)ռ•նա•վոր

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

բռնակալ
Արարատյան, Կարին, Մոկս, Մուշ, Վան՝ (խսկց․) բանտարկյալ, կալանավոր ◆ Աղա, ինձ բռնավոր մի անի, ճժերս ու օղլուշաղս մեղք են։ (Մուրացան)

Բաղադրյալ բառեր
բռնավորաբար բռնավորական բռնավորություն

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ charm գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ арестант (ru) ‎(arestant) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։