զմայլագին

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [zmɑjlɑˈɡin]

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ զ(ը)•մայ•լա•գին 

Ստուգաբանություն

1. (ած․) զմայլելի, հմայիչ, դյութիչ ◆ Զմայլագին խոնարհումի շարժուձև մեը: (Միսաք Մեծարենց)
2. (մկբ․) զմայլված, զմայլվելով ◆ Դավիթն ինքն էլ չէր անդրադառնում, որովհետև ապշահար և զմայլագին դիտում էր ձևավորվող կավը: (Վահան Թոթովենց)

Հոմանիշներ

1. զմայլելի, հմայիչ, դյութիչ
2. զմայլված, զմայլվելով

Արտահայտություններ

Բաղադրյալ բառեր

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։