Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ զ(ը)•րա•դաշ•տա•կան

Ստուգաբանություն

զրադաշտ մարգարեին հատուկ, զրադաշտի հորինած ◆ Զրադաշտական ատրուշանների անշիջանելի կրակներն էին վառվում։ (Րաֆֆի) ◆ Արքան ատյան է բաց արել՝ քննելու զրադաշտական և քրիստոնեական կրոնները։ Դերենիկ Դեմիրճյան ◆ Ամեն մի զրադաշտական սովորություն ուներ յուր տան մեջ պահել մի սոխակ։ (Րաֆֆի)

զրադաշտականության հետևորդ ◆ Էն պետությունները՝ զրադաշտական թե իսլամ, որոնց հավատարիմ հարկատուն է նա։ Հովհաննես Թումանյան

զրադաշտական օրենք, կրոն, վարդապետություն - զրադաշտի քարոզած կրոնը, որ ճանաչում էր բարու և չարի աստվածներ և պատվիրում էր կրակը պաշտել

Բաղադրյալ բառեր
զրադաշտականություն

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ зороастрийский (ru) ‎(zoroastrijskij) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։