Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ ըն•ծա•յել

Ստուգաբանություն

ընծա՝ նվեր տալ, նվիրել, պարգևել ◆ Նորհարսին վարդ թաշկինակ ընծայելն անհրաժեշտ էր։ (Ակսել Բակունց) ◆ Մի մասը տիրուհուն ընծայեցին։ (Մուրացան)
վերագրել (հնց․) ◆ Այդ տղուն չափազանց կարևորություն կըծայլելն։ «Երևանյան օրեր»
հանձնել ◆ Դու շնորհ արիր մեզ ընծայելով թրից ազատվածներին։ (Լեո)
ընծայատրել, պարգևատրել, ընծայով պատվել մեկին
ձոնել, նվիրել (սովորաբար գրական գործը, համապատասխան մակագրությամբ)
տալ, շնորհել ◆ (Գիշերային զգեստը) յուր պարզությամբ մի առանձին վայելչությունը էր ընծայլել նրա շնորհալին իրանին։ (Րաֆֆի)
ներկայացնել, դարձնել ◆ Արվեստին ավելի դյութական կընծայլել նորա դեմքին։ (Արփիար Արփիարյան)
ընձեռնել (հնց․)
արտադրել (բարիք արդյուք) ◆ Եվ ահա բարեբարել ամառն իր պտուղները զամբյուղ առ զամբյուղ մեր պարտեզին ծառերեն դեպի հողը և դեպի զիս կընծայրել։ Սիամանթո

նվիրել, պարգևել, ընծայաբերել, նվիրատրել, ընծայաբաշխել (հզվդ․), նվիրաբաշխել, բաշխել (ժղ․), տալ, ընծա տալ
ձոնել, նվիրել

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ give, grant, gift, bestow, attribute, cede, yield գերմաներեն՝ geben, abgeben դանիերեն՝ give թուրքերեն՝ vermek իսպաներեն՝ dar, entregar, donar իտալերեն՝ dare հոլանդերեն՝ geven, overhandigen հունարեն՝ δίνω շվեդերեն՝ ge պորտուգալերեն՝ dar ռուսերեն՝ дарить (ru) ‎(daritʹ), подарить (ru) ‎(podaritʹ), подносить (ru) ‎(podnositʹ) վրացերեն՝ მიცემა, ჩუქება ֆրանսերեն՝ donner

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։