Հայերեն

ՄՀԱ՝ [tʰrt͡sʰnɛl]

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ թ(ը)ռ•ց(ը)•նել

Ստուգաբանություն

Բայ

թռչել տալ ◆ Պարսիկների մեջ ևս տեսնում ենք միմյանց վրա ջուր թափելու և աղավնի թռցնելու սովորությունը։ (Րաֆֆի) , ◆ Նրա որսորդական բարակները խորամանկությամբ սողում էին հունձքի արտերի մեջ լորեր թռցնելով։ (Րաֆֆի)
թևերի վրա կրելով տանել
սրարշավ քշել՝ վարել ◆ Հեծյալը թռցնում Էր ձին դեպի շտաբը։ ◆ Ասի ավելի լավ է ձիս շատ չափ գցեմ ու էնպես թռցնեմ ճահիճի վրայից։ Հովհաննես Թումանյան , ◆ Նա տեսավ, թե որպես Բեկը իր ձին կրկին թռցրեց խրամատից։ (Րաֆֆի)
ցայտեցնել, ցայտեր արձակել՝ տարածել ◆ Մուրճի հարվածներով կայծեր էր թռցնում շուրջը։ ◆ Պեգասը նրան այնպես շուտ թռցրեց դեպի երկինք։ (Ղազարոս Աղայան)
իր հետ՝ իր հոսանքով առնել-տանել ◆ Քամին թռցնում էր նրա մանուշակագույն ուսնոցը (Վահան Թոթովենց), ◆ (Տղան) թռուցիկ կթռցնե, - պատասխանեց մայրս։ (Վահան Թոթովենց)
արագորեն՝ սրարշավ ընթացքով տանել ◆ Ձին թռցնում էր հեծյալներին։, ◆ Հայ նախարարները նստած էին Սրվանձտյա իշխանի վրանում և արդեն վարժված իրենց վիճակին՝ խոսում էին, երբ տեսան, որ մի հեծյալ նժույգը թռցրած գալիս էր դեպի այրուձին։ Դերենիկ Դեմիրճյան
վերուվեր գցելով խաղացնել (երեխային) ◆ Ծուղակն ընկնելու երկյուղը ծտի պես թռցրեց նրան։
փախցնել, հափշտակել, խլել ◆ Խնձորն իրարից թռցնում են։ ◆ Կրակի լեզվակները՝ կայծերը թռցնում էին երդիկով։ (Ակսել Բակունց)
կտրելով դեն գցել, կտրել-գցել ◆ Մի հարվածով թշնամու գլուխը թռցրեց:
ճարպկորեն գողանալ ◆ Հարևանի տանձն էր թռցնում:
պաշտոնից հանել՝ գցել՝ հեռացնել ◆ Նախագահին թռցրին պաշտոնից։
(հզվդ․) անզգուշորեն մի գաղտնի բան հայտնել՝ ասել մեկին, բերանից թռցնել ◆ Չէր ուզում ասել, բայց հանկարծ թռցրեց։
(փխբ․) թեթևորեն վերցնել՝ բարձրացնել ◆ Համալները մի քանի հարյուր հոխանոց հակերը մի թեթև տաշտի նման թռցնում տանում էին։ (Րաֆֆի)

Հոմանիշներ

տե՛ս հափշտակել, խլել

Արտահայտություններ

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ nip գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ отгонять (ru) ‎(otgonjatʹ), отогнать (ru) ‎(otognatʹ), мчать (ru) ‎(mčatʹ), помчать (ru) ‎(pomčatʹ), утащить (ru) ‎(utaščitʹ), стащить (ru) ‎(staščitʹ), украсть (ru) ‎(ukrastʹ), подкидывать (ru) ‎(podkidyvatʹ), подбрасывать (ru) ‎(podbrasyvatʹ), подбросить (ru) ‎(podbrositʹ) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Աղբյուրներ

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։