թրիք
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [tʰɾikʰ]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ թ(ը)ր•իք
Ստուգաբանություն
[խմբագրել]Բնիկ հնդեվրոպական՝ *trēk-՝ *(s)ter- «անմաքուր հեղուկ» արմատից, որտեղից նաև՝ թարախ, թոր, թուրմ, թուրջ․ հմմտ․ բուլղարերեն toro «գոմաղբ», լատիներեն scertus «գոմաղբ, կղկղանք»։ Աճառյանը տալիս է այս ձևերի հետ՝ առանց վճռականապես որոշելու։
Գոյական
- խոշոր եղջերավոր անասունների և սմբակավորների աղբ։ ◆ Ախոռատնից ներս է բարձրանում խմորված թրիքների ժահահոտ և կծու գոլորշին։ (Րաֆֆի) ◆ Կինը պինդ բռնել էր ձիու սանձը, իսկ ձին ոտքով դոփում էր փողոցի թրիքը: (Ակսել Բակունց)
- (փխբ․) անպետք՝ կեղտոտ բան։
Հոմանիշներ
[խմբագրել]- գոմաղբ, անասնակեղտ, կու (ընդհանուր). կոռոփ (գոմեշի), մայիս (եզի, կովի), խուշկի (ձիու), փշկուլ (ուղտի) (խոշոր եղջերավորների և սմբակավորների աղբ)
Արտահայտություններ
[խմբագրել]| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
Աղբյուրներ
[խմբագրել]- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։