թրիք

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ թ(ը)ր•իք 

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

Բնիկ հնդեվրոպական՝ *trēk-՝ *(s)ter- «անմաքուր հեղուկ» արմատից, որտեղից նաև՝ թարախ, թոր, թուրմ, թուրջ․ հմմտ․ բուլղարերեն toro «գոմաղբ», լատիներեն scertus «գոմաղբ, կղկղանք»։ Աճառյանը տալիս է այս ձևերի հետ՝ առանց վճռականապես որոշելու։

Գոյական

  1. խոշոր եղջերավոր անասունների և սմբակավորների աղբ։ ◆ Ախոռատնից ներս է բարձրանում խմորված թրիքների ժահահոտ և կծու գոլորշին։ (Րաֆֆի) ◆ Կինը պինդ բռնել էր ձիու սանձը, իսկ ձին ոտքով դոփում էր փողոցի թրիքը: (Ակսել Բակունց)
  2. (փխբ․) անպետք՝ կեղտոտ բան։

Հոմանիշներ[խմբագրել]

  1. գոմաղբ, անասնակեղտ, կու (ընդհանուր). կոռոփ (գոմեշի), մայիս (եզի, կովի), խուշկի (ձիու), փշկուլ (ուղտի) (խոշոր եղջերավորների և սմբակավորների աղբ)

Արտահայտություններ[խմբագրել]

  1. թրքի բլոջ - տե՛ս կոյաբնդիռ

Աղբյուրներ[խմբագրել]