ժառանգորդ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [ʒɑrɑŋˈɡɔɾd]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ ժա•ռան•գորդ
Ստուգաբանություն[խմբագրել]
Գոյական
- ժառանգություն ստացած կամ դրա իրավունքն ունեցող անձ, ժառանգ ◆ ահանդուխտը իմ Գոռի հարսնացուն է… հետևապես և իմ տան ժառանգորդը: (Մուրացան) ◆ Մենք ենք ժառանգորդը մեր անցյալի մշակութային արժեքների։
- ժառանգական իրավունքով հաջորդող՝ իշխանությունը՝ գահը գրավող ◆ Քույրս… եղբորս զավակը ժառանգորդ ենք։ (Գրիգոր Զոհրապ)
- որևէ գործունեության՝ ավանդույթների շարունակող, հետնորդ, հեղափոխական ավանդույթների ժառանգորդ ◆ (Նա) մի օր հայրապետական աթոռի ժառանգորդը պետք է լինի։ (Դասագիրք)
- (փխբ․) հաջորդ, մեկին մի բանում փոխարինող մարդ՝ սերունդ ◆ Ժառանգորդը դառնամ հանճարեղ արվեստի ձեր ոսկյա։ Եղիշե Չարենց ◆ Ուժ ներշնչենք իմ երգին, որ ընթացքը իր չշեղի, որ ժառանգորդը դառնամ հանճարեղ արվեստի ոսկյա։ Եղիշե Չարենց
Հոմանիշներ[խմբագրել]
Արտահայտություններ[խմբագրել]
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։