ժողովրդականություն
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [ʒɔʁɔvɾdɑkɑnutʰˈjun]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ ժողովրդականութիւն
վանկեր՝ ժո•ղո•վ(ը)ր•դա•կա•նութ•յուն
Ստուգաբանություն
[խմբագրել]Գոյական
- ժողովրդից ճանաչված լինելը, ժողովրդական լինելը ◆ Իր ժողովրդականությունը հնչուն դրամի չէր վերածում պաշտոններ գտնելու համար։ (Լեո)
- ժողովրդական բնույթ կրելը
◆ Սալոմեի նման մի խաբեբա պառավը մեծ ժողովրդականություն պիտի վաստակեր՝ այս քաղաքի մեջ։ (Րաֆֆի)
- ժողովրդական ճանաչում՝ գռչակ՝ համբավ ◆ Ֆիրուզը գրել էր լայն ժողովրդականություն ստացած իր լավագույն բանաստեղծությունները։ (Գարեգին Սևունց)
- (հնց․) ժողովուրդ ◆ Ահա մի հետադեմ կուսակցություն, որ կույս մոլեռանդությամբ զոհում է սոցիալական կիսաստվածին յուր ազատությունը, եկեղեղցվո ժողովրդականությունը: (Րաֆֆի)
- ժողովրդական բնույթ, ժողովրդային լինելը ◆ Հայոց ժողովրդականությունը յուր եկեղեցվո խորին հնությունի ունի այդ արտոնությունը։ (Րաֆֆի)
- ժողովրդի ազգային ինքնատիպություն, ժողովրդի ձգտումների հոգեբանության մտայնության ընդհանուր բովանդակությունը ◆ Այս պաշտոնի մեջ ազնվապետության հարած է դեմքով և ժողովրդականության դարձած է կարծիքով։ Հակոբ Պարոնյան
- կառավարման այն ձևը, որի ժամանակ իշխանությունը գտնվում է ժողովրդական լայն զանգվածների ձեռքում
- որևէ կարգի կոլեկտիվի ղեկավարման գործում ամբողջ կոլեկտիվի մասնակցության ու գործուն ազդեցության ապահովում
- հասարակության միջին և ստորին խավերը, ժողովուրդ
Հոմանիշներ
[խմբագրել]- մասսայականություն
- տե՛ս ժողովրդայնություն
Արտահայտություններ
[խմբագրել]| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ
[խմբագրել]- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։