ինքնագո

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ ինք•նա•գո 

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

Ածական

  1. ինքն իրեն գոյություն ունեցող, ուրիշից չստեղծված՝ չկերտված, ոչ մեկից ու ոչնչից կախման մեջ չգտնվող, ինքնակա ◆ Ինչպես բնության, նույնպես և կյանքի մեջ ոչինչ բան ինքնագո չէ։ (Րաֆֆի)
  2. տե՛ս ինքնատիպ
  3. ինքնավստահ, ինքնապաստան, մեծամիտ, ամբարտավան ◆ Եվ ինքնագոհ ինչպես ամեն հաղթող, նա նայում էր քրոջ և հույս ներշնչում նրան։ Դերենիկ Դեմիրճյան ◆ Գործին անծանոթ մարդիկ եսասեր, իրար ոտքի տակ փորող, անդեմ, ինքնագոհ և ստրկամիտ։ Եղիշե Չարենց
  4. անկարիք, լիացած գոհ ◆ Կուզեմ տեսնել մեր հային ազատ, ապահով կրթյալ, ինքնագոհ։ Ռափայել Պատկանյան

Հոմանիշներ[խմբագրել]

  1. ինքնակա

Արտահայտություններ[խմբագրել]

Աղբյուրներ[խմբագրել]