ինքնակալ

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ ինք•նա•կալ 

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

Գոյական

  1. բացարձակ իշխանության տեր, միահեծան տիրակալ, միապետ

Ածական

  1. նույնն է՝ ինքնակալակալ
  2. (փխբ․) բռնակալ, բռնապետ
  3. (փխբ․) ինքնիշխան, ազատ ◆ Անոնք կրնային դառնալ բանաստեղծի ինքնակալ ձեռքեր (Վ. Շուշանյան)
  4. (փխբ․) ինքնուրույն, անկախ ◆ Ահա ինքնակալ ժողովուրդ հայոց Եղիշե Չարենց

Հոմանիշներ[խմբագրել]

  1. տե՛ս միապետ
  2. տե՛ս բռնակալ
  3. տե՛ս ազատ

Արտահայտություններ[խմբագրել]

Աղբյուրներ[խմբագրել]