Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ իս•տակ

Ստուգաբանություն

հստակ, մաքուր ◆ Լուսերեսն ու Վարդերեսը իրենց մոր տնակն էնպես իստակ ու մաքուր էին պահում որ… մարդու դյուր էր գալիս։ Հովհաննես Թումանյան
հոգով` խղճով մաքուր, ուղղամիտ, շիտակ ◆ Մի սիրուն էր… ինձ իստակ գժվեցրեց։ (Մուրացան)
ազնիվ, անխարդախ
բոլորովին, իսկ և իսկ, իսկը ◆ Իմ տունը իստակ քանդեցիր։ (Րաֆֆի)
տե՛ս իսկական ◆ Տես է, իստակ պոլկովնիկ իս դառի։ (Մուրացան)

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ чистый (ru) ‎(čistyj) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։