իսկական

Հայերեն

Ածական

Վանկեր՝ իս.կա.կան 

Ստուգաբանություն

1. բնականը` իրականը հանդիսացող, բուն, ոչ պատճենված` ընդօրիակված ◆ Վկայարանի իսկական օրինակը գործերի մեջ չգտնվեց
2. իրական, բնական, ոչ կեղծ, ոչ շինծու, ոչ արհեստական
3. բուն, ուղիղ, չաղճատված, չաղավաղված, ◆ Նրան Կրպո են կանչում, բայց իսկական անունն է Կարապետ
4. ազնիվ, ճշմարիտ, անկեղծ
5. լավագույն օրինակը` տիպարը հանդիսացող
6. գիտականորեն հաստատվող` սահմանվող, ճշմարիտ, ստույգ
7. հիմնական, գլխավոր, էական◆ Հայոց իսկական գանձերը ամրացված են Ագուլիսում (Մուրացան)
8. իրական, մարմնավոր, ոչ երևակայական ◆ Էն ժամանակ քո երազը` քո թագուհին էլ միս ու արյուն կառնի, կդառնա իսկական կին (Հովհաննես Թումանյան)
9. ճիշտ ու ճիշտ, իսկը, ուղղակի ◆ Թե դեմքով և թե կազմվածքով նա իսկական Սամվելն է (Րաֆֆի)
10. այնպիսին, ինչպիսին անհրաժեշ է, իր կոչման` նշանակության` դերին համապատասխան ◆ Առանց գաղափարի իսկական գեղարվեստական գործ չի կարող լինել
11. մի բանի էությունը կազմող, բնորոշ առանձնահատկությու հանդիսացող ◆ Սկսվում է Աստաֆյան փողոցի իսկական կյանքը, նրա վեհությունը (Ակսել Բակունց)
12. բուն, բնիկ ◆ Հայտնվեց հայրը` իսկական բնակիչը Արարատյան աշխարհի (Ակսել Բակունց)
13. ոչ այլաբանական կամ փոխաբերական, ուղղակի
14. հարազատ, ամբողջական և ճշգրիտ պատկերը ներկայացնող: ◆ Նա չէր կարողանում ահդ մարդու իսկական պատկերը բնութագրել
15. զուտ, անխառն, մաքուր ◆ Ես ոչ քեզ պես փիլիսոփա եմ, ոչ Միքայելի պես վախկոտ, իմ երակների մեջ իսկական արյուն է հոսում (Շիրվանզադե)

Հոմանիշներ

1. բուն, իրական, հարազատ, զուտ, ճշմարիտ, փաստական
2. բնագիր, բնօրինակ, նախատիպ, իսկատիպ, արուճանակ

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։