լոբի

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ լո•բի 

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

Գոյական

  1. թիթեռնածաղիկների ընտանիքին պատկանող բույս՝ պատիճի մեջ ափոփված սերմերով, որոնք ծառայում են որպես սննդամթերք ◆ Մի անտեր պախրի բուղա կա… գիշերները գալիս ա լոբին ուտում Հովհաննես Թումանյան ◆ Ախր էդ ձեր լոբին, սիսեռն ու դդումը մեր ինչին են պետք։ Անահիտ Սեկոյան
  2. այդ բույսի ունդը ◆ Տիգրանուհին լոբի էր քաղում։ (Ակսել Բակունց) ◆ Գունավոր աղլուխի մեջ Անա զիզին փաթաթել է լավաշ, խորոված սիմինդր, սխտորած լոբի: (Ակսել Բակունց) ◆ Աստղիկը լոբով լի պուտուկը նոր էր դնում պատուհանի լայն գոգին։ Անահիտ Սեկոյան
  3. կանաչ լոբու պատիճներից կամ չորացրած լոբահատիկներից պատրաստած ճաշ

Ածական

  1. (փխբ․) (ժղ․) անշնորհք, անճարակ

Հոմանիշներ[խմբագրել]

  1. (բսբ․) լուբիա, լովիաս, (գվռ․)՝ պլոճիկ, պոլոճիկ,
  2. տե՛ս անճարակ, անշնորհք

Արտահայտություններ[խմբագրել]

  1. լոբի ուտող - աշնորհք, անճարակ, ձեռքից բան չեկող
  2. լոբի կերած դուրս տալ - հիմար-հիմար դուրս տալ

Աղբյուրներ[խմբագրել]

  • Գրգեարյան Հ․Ղ․, Հարությունյան Ն․Մ․, Տնտեսական աշխարհագրության տեղեկատու բառարան (խմբ. Ավագյան Գ․Ե․), Երևան, ««Լույս» հրատարակչություն», 1982 — 408 էջ։