Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ ան•շ(ը)•նորհք

Ստուգաբանություն

շնորհքից զուրկ, ապիկար, ձեռքից բան չեկող ◆ Խոսելու նյութ չգտնող անշնորհք մարդիկ լուռ չմնալու համար միշտ եղանակի մասին են սկսում խոսել։ (Նար-Դոս)
անկարգ, անվայել, անպատշաճ
տգեղ
անտաշ, բիրտ, կոպիտ ◆ Այս ու՞մ վրա ես վայրիվերո գոռգոռում, անշնորհքի մեկը, - ֆշշաց նա։ Սերո Խանզադյան
անհաջող, անարվեստ, ոչ խնամքով արված ◆ Անշնորհք գործ։

Բաղադրյալ բառեր
անշնորհքություն

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ бездарный (ru) ‎(bezdarnyj), бесталанный (ru) ‎(bestalannyj), неумелый (ru) ‎(neumelyj), грубый (ru) ‎(grubyj), неотёсанный (ru) ‎(neotjósannyj), неприличный (ru) ‎(nepriličnyj), неподобающий (ru) ‎(nepodobajuščij), неуместный (ru) ‎(neumestnyj) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։