խաբար
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [χɑˈbɑɾ]
վանկեր՝ խա•բար
Ստուգաբանություն
[խմբագրել]Փոխառություն արաբերենից․ հմմտ․ ադրբեջաներեն xəbər, օսմաներեն خبر (haber), թուրքերեն haber, պարսկերեն خبر (xabar), արաբերեն خَبَر (ḵabar)
Գոյական
- լուր, տեղեկություն ◆ Տավարը մնացել է անտեր, բա իմ որդուց մի խաբար չունենա՞մ։ (Ակսել Բակունց)
Հոմանիշներ
[խմբագրել]- տե՛ս լուր
- տե՛ս նորություն
- տե՛ս տեղեկություն
Արտահայտություններ
[խմբագրել]- խաբար անել - իմաց տալ, տեղեկացնել
- խաբար առնել - լուր, տեղեկություն ստանալ
- խաբար բերել - որևէ տեղից գալովհայտնելու լուր ունենալ
- խաբար գալ՝ հասնել - տեղեկություն ստացվել
- խաբար գնալ՝ հասնել - տեղեկությւոն ուղարկվել՝ տարածվելով հասնել ◆ Վերջապես խաբարը գնում է հասնում իրեն։ Հովհաննես Թումանյան
- խաբար լինել - տեղյակ լինել, մի բանից տեղեկություն ունենալ
- խաբար տալ
- լուր տալ, տեղեկացնել ◆ Մի հավք թռավ էն ձորից, խաբար տվավ աստվորից։ Հովհաննես Թումանյան
- որևէ մեկի մասին ուրիշի ասածը հաղորդել ◆ Ինչ որ լսել, գնացել խաբար ես տվել
- խաբար տանել - որևէ տեղ գնալ և տեղեկություններ՝ լուրերհայտնել ◆ Եկած կլինի, որ խաբար տանի։ Հովհաննես Թումանյան
- ի՞նչ խաբար է
- ի՞նչ է պատահել ◆ Այ, տղա, ի՞նչ խաբար է, էդ ի՞նչ ես եղել։ Հովհաննես Թումանյան
- շատ է, այդքանը ինչի՞ համար է ◆ Ի՞նչ խաբար էերկու հատ աձագ։ Հովհաննես Թումանյան
- վրան խաբար լինել (հարցական և ժխտական ձևով) - որևէ բանից տեղեկություն ունենալ, տեղյակ լինել ◆ Վրադ խաբա՞ր կա, մի վեր կաց տես, ինչ է պատահել։ ◆ Ամբողջ տանիքը քանդվել է, վրադ խաբար չկա։
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
Աղբյուրներ
[խմբագրել]- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։