խավարել

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ խաւարել

վանկեր՝ խա•վա•րել 

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

Բայ

  1. խավար դառնալ, մթնել ◆ Երեկոն խավարեց: ◆ Հեռվից մի թույլ լույս է երևում, այն էլ խավարեց: (Մամուլ)
  2. լույս չտալ, խավարի մեջ սուզվել, չերևալ (լույսի՝ երկնային լուսատուների մասին) ◆ Հեռվից մի թույլ լույս էր երևում, այն էլ խավարեց: ◆ Արևը խավարեց: ◆ Լուսինը խավարում է, երբ երկիրը ընկնում է նրա և արևի միջև։
  3. (փխբ․) աղոտանալ, փայլը գնալ ◆ Ապակու փայլը խավարել է։ ◆ Հայելին խավարել է:
  4. (փխբ․) տեսողությունից զրկվել, տեսողությունը կորցնել ◆ Աչքերը՝ աչքի լուսը խավարել է։ ◆ Աչքս խավարի, տեսիլք դառնամ ես։ Հովհաննես Թումանյան ◆ Ադամ խավարած աչքերով հետևում էր… Լիլիթին։ (Ավետիք Իսահակյան)
  5. (փխբ․) նսեմանալ, շուքը կորցնել◆ Նրա փառքն էլ խավարեց: ◆ Նկարը խավարել է: ◆ Տառերը խավարել են։ ◆ Վշտից խավարեց գոհարն աչքերի։ (Ավետիք Իսահակյան) ◆ Խավարել էր ինչ-որ ուներ կանացի։ (Շուշանիկ Կուրղինյան)
  6. անհետանալ ◆ Խավարիր, խաբուսիկ անրջանք։ (Վահան Տերյան) ◆ Ուրախությունը խավարող հուսո վերջին ճառագայթն էր։ (Մուրացան)
  7. (փխբ․) մթագնել, մռայլվել, տխրության՝ վիշտ արտահայտել (աչքերի՝ հայացքի՝ դեմքի մասին) ◆ Օրը խավարեց:
  8. տե՛ս խավարեցնել ◆ Ղորանի դեմքը խավարել էր դեռ առաջին հարկի միջանցքում։ (Գարեգին Սևունց)
  9. (փխբ․) խավար հագնել, վշտով տոգորվել ◆ Կըրնայի տարածել շուքըն հասակիս երկրագնդի վրա ու խավարել զայն համակ։ (Դանիել Վարուժան)
  10. սպանել ◆ Իմ պայծառ Գնել, քեզ ո՞վ խավարեց: Ստեփան Զորյան

Հոմանիշներ[խմբագրել]

  1. խավարանալ, մթնել, խավարչտել, գիշերվել, գիշերանալ, գիշերը գալ, գիշերն ընկնել, գիշերն իջնել, գիշերը կոխել, գիշերը հասնել, գիշերը վրա հասնել, գիշերը չոքել, գիշերը պատել, խավար հագնել
  2. տե՛ս աղոտանալ
  3. տե՛ս մթագնել, մռայլվել
  4. տե՛ս նսեմանալ
  5. տե՛ս կուրանալ
  6. տե՛ս խավարեցնել

Արտահայտություններ[խմբագրել]

Աղբյուրներ[խմբագրել]