խիթ

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [χitʰ]

Դասական ուղղագրութեամբ՝ խիթ

վանկեր՝ խիթ 

Ստուգաբանություն

Բնիկ հնդեվրոպական՝ *(s)k(h)ai-t- «խփել, հրել» արմատից, որտեղից նաև՝ խայթ, խէթ։

Գոյական

1. ծակոց, ցավ (մարմնի որևէ մասի) ◆ Կես գիշերին ես զարթնեցի ստամոքսի ահավոր զիգզագաձև խիթերից։ Գուրգեն Մահարի

◆ Ամեն մեկ անգամները անտանելի խիթեր պիտի ունենայի: ◆ Հեքիմներ կկանչվեին, երբ ծոթրինի թունդ օղին չեր մեղմեր ստամոքսի խիթերը: Թբ․ փխբ․ Չարություն,նախանձ։ ◆ Տեսեք թե խիթը ու նախանձն ինչ բան է (ԳՍ)

1. գործ է ածվում խիթ ու տլունգ կապակցության մեջ․ «Չիլիկ դաստա» կոչված խաղը, որը խաղացվում է ճիպոտով և թզաչափ մի փայտիկով՝ երկու հոգով։
2. խոց, վերք ◆ Խիթը ոլորում է նրա աղիքները։ (Սուրեն Այվազյան)
3. տե՛ս խութ

Հոմանիշներ

1. ծակոց
2. ցավ
3. գալար
4. գալարմունք
5. խոցտուկ

Արտահայտություններ

• խիթ աչքով,չար աչքով

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ колики, колика (ru) ‎(koliki, kolika) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։