Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ խնամախօս

վանկեր՝ խնա•մա•խոս

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

Այն անձը, որ աղջկա տուն գնալով ծնողներից աղջկան մեկի համար ամուսնության է խնդրում։ ◆ Ես եմ էն աղջկա ուզողը․ Էգուց էլօր էլ խնամախոս պիտի ղրկենք։ (Պերճ Պռոշյան) ◆ Դեռ մեր գեղումը ընչանք էսօր լսված չի,որ մեծ պասին խնամախոս ղրկեն։ (Պերճ Պռոշյան)
Խնամախոսության արարողությունը։ ◆ Տղաները աչքը գցումա մի աղջկա վրա։ Մարդ ա ղրկում հոր կուշտը, թե պտի ուզի։ Հաց են բերում, խնամախոսի մին թաս գինին խմում, աստված շնորհավոր անի, ասում, որ ֆլան օրը գան նշան դնեն։ (Պերճ Պռոշյան)

խնամախոսություն ◆ Հարսանի՞ք ենք գալիս, թե խնամախոս։ Դերենիկ Դեմիրճյան
խնամախոսության գնացող անձ, ուզնկան ◆ Ամեն կողմից փեսացուները խնամախոսները են ղրկում նրան ուզելու։ Հովհաննես Թումանյան ◆ Թող մեկին հավանի, ձեռաց խնամախոս ուղարկեմ։

հարսնախոս, նշանախոս, խնդրակ, հարսնածու, (հզվդ․)՝ կնոջախոս, խնդրարկու, ուզնկան (ժղ․), փեսավեր
տե՛ս խնամախոսություն

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ matchmaker գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ Сват (ru) ‎(Svat) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։