Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր ՝ խ(ը)շ•կել
ԽՇԿԵԼ Արարատյան ◆ Պատը խշկեց Սահակ Ամատունի Երևան Կոտրվել, ջարդվել։ ◆ Ոտդ մի դնիլ սառույցի վրա, կը խշկի Ամ․ Գանձակ ◆ Վերքը խշկել է։ Ձ․ Արարատյան Ղարաբաղ ◆ Դեզը այրվեց՝ խշկեց։ Աճ․ Ախլքալաք Արարատյան Ղարաբաղ Ագուլիս ◆ Արտերը տապից ու խորշակից խշկվեցին։ Աճ․ Արարատյան Ղարաբաղ
չորանալ, թարշամել {գվռ }
Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան , Երևան, «Հայաստան», 1976։ Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան , Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։ Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան , Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։ Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան , Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։ Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2 ։
