Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ խո•րակ

Ստուգաբանություն

1. Լ Ղարաբաղ՝ Մուշ՝ և այլն, Կերակուր, ճաշ։ ◆ Էկավ օխտը մարդի հացը, խորակը կերավ։ Սասնա ծռեր 2․ Թբ․ ՈՒտելու բան, ուտելիք։ ◆ Խուրջինումս շատ խորագ ունիմ, դիփ դուն կուտիս (ԳՏԱ)։ ◆ Էրկու լղար շուն մե օթախ մտան, խորագով լիքը լավ սուփրա գտան։ (Խաթաբալա)

շատ մանր ալյուր, գերմակ (հին, )
ուտելիք, ուտելեղեն ◆ Պաշարեցին մեր բերդը, և սակային վերջին գյուղացուն չկարողացան յուր խորակից զրկել։ (Մուրացան) ◆ Ի՞նչ վայ տա մայրը յուր գլխին, որդիքը շատ, խորակը քիչ։ (Ջիվանի)
ճաշ, կերակուր (գվռ․) ◆ Նա քո խորակը չէ։

Մեկի խորակը լինել, Արարատյան՝ Ղարաբաղ՝ 1․ Մեկին համապատասխան՝ արժանի լինել (մեծ մասամբ ժխտական)։ ◆ Նա քո խորակը չէ։ (Շիրվանզադե) ◆ Սրտեդ կնիկ ա օզում, քինա Ղարաբաղի Տեղ գեղը … ես քու խորագը չամ։ (Խաթաբալա)

2․ ՈԻժերին՝ կարողություններին համապատասխան լինել։

խորակը լինել մեկի - համապատասխան, վայել լինել (ուժերի, կարողությանը), մեկի բանը լինել
մեկի խորակը չլինել

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ Крупчатка (ru) ‎(Krupčatka), Еда (ru) ‎(Jeda), пища (ru) ‎(pišča) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։