Jump to content

խուժան

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ խու•ժան 

Ստուգաբանություն

[խմբագրել]

Գոյական

  1. (հնց․) անապաստան երեխա, որ ապրում էր մանր գողություներով◆ Խուժանները Երևանում շատ տարածված էին քսանական թվականների սկզբում։Խուժան Արշոն? Ստեփան Զորյան
  2. խառնիճախաճ ամբոխ, խուժ, խառնախումբ Ինկան ջախջախ ◆ Խուժանին բիրերուն տակ արյունոտ։ (Դանիել Վարուժան)
  3. (հնց․), (անարգ․) ժողովրդի ցածր՝ ստորին խավը, ռամիկները
  4. (հվքկն․) աղքատներ, մուրացկաններ ◆ Գործակատարներն ու ծարայողները միահամուռ ուժերով հարձակվում ու հետ էին մղում խուժանը (Շիրվանզադե)
  5. խուժանություն անող, խուժանի վարքագիծ ունեցող։
  6. (մտերմ․) անկարգ

Հոմանիշներ

[խմբագրել]
  1. (նորբ․) խառնամբոխ, խաժամուժ, խուժանախումբ (արևմտհ․), խուռնամբոխ, (հզվդ․)՝ խուժ, խուժամուժ, խուժա
  2. տե՛ս փողոցային, անպաստան
  3. տե՛ս խուլիգան
  4. տե՛ս ռամիկ

Արտահայտություններ

[խմբագրել]

Աղբյուրներ

[խմբագրել]
  • Ալինա Մուրադյան, Նորածանոթ բառերի բացատրական բառարան (Իմաստասեր Անանիա Շիրակացի համալսարան), Երևան, 2006 — 60 էջ։