Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ խու•ժան

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

(հնց․) անապաստան երեխա, որ ապրում էր մանր գողություներով◆ Խուժանները Երևանում շատ տարածված էին քսանական թվականների սկզբում։Խուժան Արշոն? Ստեփան Զորյան
խառնիճախաճ ամբոխ, խուժ, խառնախումբ Ինկան ջախջախ ◆ Խուժանին բիրերուն տակ արյունոտ։ (Դանիել Վարուժան)
(հնց․), (անարգ․) ժողովրդի ցածր՝ ստորին խավը, ռամիկները
(հվքկն․) աղքատներ, մուրացկաններ ◆ Գործակատարներն ու ծարայողները միահամուռ ուժերով հարձակվում ու հետ էին մղում խուժանը (Շիրվանզադե)
խուժանություն անող, խուժանի վարքագիծ ունեցող։
(մտերմ․) անկարգ

(նորբ․) խառնամբոխ, խաժամուժ, խուժանախումբ (արևմտհ․), խուռնամբոխ, (հզվդ․)՝ խուժ, խուժամուժ, խուժա
տե՛ս փողոցային, անպաստան
տե՛ս խուլիգան
տե՛ս ռամիկ

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ сброд (ru) ‎(sbrod), сволочь (ru) ‎(svoločʹ), чернь (ru) ‎(černʹ), беспризорник (ru) ‎(besprizornik), беспризорный (ru) ‎(besprizornyj) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։

Ալինա Մուրադյան, Նորածանոթ բառերի բացատրական բառարան (Իմաստասեր Անանիա Շիրակացի համալսարան), Երևան, 2006 — 60 էջ։