ռամիկ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [rɑˈmik]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ ռամիկ
վանկեր՝ ռա•միկ
Ստուգաբանություն[խմբագրել]
Փոխառություն իրանական աղբյուրից՝ միջին պարսկերեն *ramik:
Գոյական
- աշխատավորական խավերին պատկանող մարդ, գեղջուկ, գյուղացի ◆ Գովքն արեք ռամիկին, ռամկի սուրբ գործին: (Ավետիք Իսահակյան)
- (հվքկն․) աշխատավոր՝ հասարակ ժողովուրդ ◆ Ձեր օրինակին պետք է հետևե ամբողջ Հայաստանի ռամիկը: (Րաֆֆի)
- (հվքկն․) ժողովրդի բազմություն
Ածական
- ռամկական խավին պատկանող
- (փխբ․) հասարակ, ոչ բարձր, ոչ ազնվական
- ժողովրդական զանգվածների կողմից գործածվող, ռամկական ◆ Ռամիկ լեզու։
- չկրթված ◆ Ռամիկ երկրագործները ավելի լավ են գուշակում եղանակների փոփոխությունը, քան թե հմուտ օդերևութաբան։ (Րաֆֆի)
Հոմանիշներ[խմբագրել]
Արտահայտություններ[խմբագրել]
| Ի արտաքին հոլովում | ||
| Եզակի թիվ | Հոգնակի թիվ | |
| Ուղղ. | ռամիկ(ը) | ռամիկներ(ը) |
| Սեռ. | ռամիկի | ռամիկների |
| Տր. | ռամիկին | ռամիկներին |
| Հայց. | ռամիկի(ն) | ռամիկների(ն) |
| Բաց. | ռամիկից | ռամիկներից |
| Գործ. | ռամիկով | ռամիկներով |
| Ներգ. | (ռամիկում) | (ռամիկներում) |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։