Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ խ(ը)պ•լիկ

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

(գվռ․) թիթեռ
պուպրիկ
խրտվիլակ
ուրվական, ոգի
խեղկատակ
Երևակայական սատանադուկ, որ մեծ կոշիկներ ու լայն վերարկու հագած, գլխին թաղիք դրած երևում է քնած մարդուն, մոտը խեղկատակություններ անելով սարսափեցնում է նրան։
Խեղկատակի նման շարժումներ անող, զվարճացնող, թեթևսոլիկ։
Մուշ՝ Սրածայր գլխարկ, որ, ըստ ժողովրդական սնահավատության, կրում են աներևույթ ոգիները։
Խարբերդ՝ Փոփոխամիտ, անկայուն
Կարին՝ տիկնիկ
Նոր Նախիջևան՝ սիրուն աղջիկ
Կարին՝ Ամասիա՝ Վան՝ փոքրիկ, սիրուն
Վան՝ Մարզվան՝ Նիհար, մանր ու վտիտ մարդ
Զեյթուն՝ Պտտվող քամի, սատանի քամի, պտտահողմ
Համշեն՝ երեքնուկ խոտը

Խպլիկը խելք ունենա նը` կրակին վրա կերվի՞Փրքշ
Լսե՞ր ես, խիպիլիկն է անիծիԱհ
Խիպիլիկ կը բերին տուն, կենին ուրանց մշակԱհ
Էակը տեսակ մը խպլիկ էր, որ կը խնդացներ իր խպլիկ ձևերով:(Ձեռագիր)
խպլիկ մպլիկ, Վան՝ անճաշակ (շոր, իր, տուն և այլն)
խպլիկ քոլոզ, Մուշ՝ Կախարդական գլխարկ, որ գողանում են խպլիկի գլխից և իրենց գլխին դնելով իբր անտեսանելի դառնում
Մեջը խպլիկ ընկնել Այնթապ՝խմորվելով որը նյութ աճել, ուռչել

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություն

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։