խստաբարո

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ խստաբարոյ

վանկեր՝ խ(ը)ս•տա•բա•րո 

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

Գոյական

  1. խիստ բնավորություն ունեցող, խիստ, խստապահանջ ◆ Խստաբարո պետ։ ◆ Ահա այդ սպասավորին էր պատվիրում խստաբարո կալվածատերը։ (Ակսել Բակունց) ◆ Խստաբարո սեպուհների հետ…այդ երիտասարդները փոքր ազատ էին զգում իրենց։ Դերենիկ Դեմիրճյան
  2. զուսպ, արարքների ու պահանջմունքների մեջ չափավոր՝ հավասարակշիռ՝ զգաստ ◆ Խստաբարո կին։
  3. խիստ չափանիշներ՝ բարձր պահանջներ ներկայացնող, գնահատելու մեջ ոչ շռայլ, պահանջկոտ ◆ Խստաբարո ընթերցող՝ դասախոս։ ◆ Գիրք սպառողը դարձել է նաև խստաբարո և նրբաճաշակ։ (Մամուլ)
  4. բարոյական տեսակետից պարկեշտ՝ զգաստ, զգաստությամբ համակված, զգաստություն արտահայտող ◆ Խստաբարո նամակ՝ խոսքեր։ ◆ Նամակների դեզում կային խստաբարո գրություններ։ Եղիշե Չարենց
  5. (փխբ․) խիստ, դաժան։ ◆ Խստաբարո կեղեքիչ՝ պարտատեր։ ◆ Խստաբարո պահանջում էր իր չար կամքին գոհացում։ (Ավետիք Իսահակյան) ◆ Խստաբարո պարտատեր։
  6. (փխբ․) որևէ հատկության՝ երևույթի՝ գործունեություն ծայրահեղ աստիճանը ներկայացնող (ցրտաշունչ, կիզիչ, մոլեգին, կատաղի ևն) ◆ Խստաբարո ձմեռ՝ ամառ՝ Արաքս։ ◆ Խստաբարո ամառ։ ◆ Դեռ ուժի մեջ է խստաբարո փետրվարը։ (Մամուլ)

Հոմանիշներ[խմբագրել]

  1. խիստ, խստապահանջ, պահանջկոտ, խստահամբույր (հզվդ․)
  2. զուսպ, չափավոր, խստակյաց, խստակենցաղ, խստապարկեշտ, զգաստ, հավասարակշիռ, ծանրակշիռ, խոշորավար, թթվակենցաղ
  3. տե՛ս պարկեշտ
  4. տե՛ս դաժանաբարո, դաժան

Արտահայտություններ[խմբագրել]

Աղբյուրներ[խմբագրել]