ծամծմել
Արտաքին տեսք
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [t͡sɑmt͡sˈmɛl]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ ծամ•ծ(ը)•մել
Ստուգաբանություն
[խմբագրել]Բայ
- երկար ու շատ ծամելով ուտելիքը լավ աղալ
- ատամների տակ երկար պահել-տրորել, ատամներով ծամել առանց մանրելու
- (փխբ․) մաշել, ուտել, հոշոտել ◆ Ժամանակը ծամծմել էր նույնիսկ գրանիտե պատվանդանը։
- (փխբ․) դանդաղ և անորոշ կերպով մի բան ասել, անհասկանալի կերպով խոսել ◆ Դողդոջուն ձայնով նա մի քանի անգամ ծամծմեց ինչ-որ ցավակցության խոսքեր։ Կ. Ռյուկման
- (փխբ․) շարունակ կրկնված՝ ասված՝ քննված և այլ բանը կրկին ու կրկին ասել՝ գրել՝ քննել և այլն ◆ Այնքան փոքր են թվում իմ աչքին մեր լեռները՝ երգով ծամծմած: (Գևորգ Էմին)
- (փխբ․) բամբասել, չարախոսել ◆ Այդ օրը նա բացակայում էր տնից, և հարևան կանայք ազատորեն կարող էին ծամծմել նրան ուզածների չափ։ Բ. Քելլերման
- (փխբ․) պատասխանելուց՝ մի բան ասելուց՝ պատմելուց խուսափել՝ խոսել ձևացնելով կամ կողմնակի բաներ ասելով ◆ Իսկ, այնուամենայնիվ, բանն ինչու՞մն է։ Երեկ ինչ-որ ծամծմեցիք, ծամծմեցիք: Ֆ.Նիբել և Չ. Բեյլի
Հոմանիշներ
[խմբագրել]- (ժղ․) ծամլմել, ծամլմորել, ծամծմոտել, ծամծմորել, (գվռ․)՝ ծանծաքել, լմլմել, լմլմորել, լոմլմել, լոմլոմել, լոմտել, կործկործել, կրկմել, նմնմացնել
- տե՛ս խոսել
- տե՛ս չարախոսել
Արտահայտություններ
[խմբագրել]Խոնարհում | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
Բաղադրյալ բառեր | |
Թարգմանություններ | |
|
Աղբյուրներ
[խմբագրել]- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։