ծայրագույն
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [t͡sɑjɾɑˈɡujn]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ ծայրագոյն
վանկեր՝ ծայ•րա•գույն
Ստուգաբանություն
[խմբագրել]Ածական
- ծայրահեղ, ծայր աստիճանի, մեծագույն ◆ Ծայրագույն հմայք` գրավչություն։
- հեռավոր, ամենածայրի ◆ Ծայրագույն Արևելք։
- որևէ բանի սահմանը հանդիսացող, վերջնական, վերջին ◆ Ծայրագույն ժամկետ։
Հոմանիշներ
[խմբագրել]- մեծագույն, գերագույն, առավելագույն, ծայրահեղ, ծայրաստիճան, ծայրաստիճանի, ծայրակատար
Արտահայտություններ
[խմբագրել]- ծայրագույն աբեղա - եկեղեցական արարողությամբ աբեղայության ամենաբարձր աստիճանն ստացած աբեղա
- ծայրագույն հովվապետ - Էջմիածնի հայոց կաթողիկոսների անվանումը որպես ամենաբարձր տիտղոս
- ծայրագույն պատրիարք - Էջմիածնի հայոց կաթողիկոսների անվանումը որպես ամենաբարձր տիտղոս
- ծայրագույն պատրիարքություն - Էջմիածնի հայոց կաթողիկոսություն
- ծայրագույն վարդապետ
- վարդապետական ամենաբարձր աստիճանը
- եպիսկոպոսական գավազան կրելու իրավունք ստացած վարդապետ
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ
[խմբագրել]- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։