կավ

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ կաւ

վանկեր՝ կավ 

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

Գոյական

  1. (աշխգր․) հողախառն նստվածքային ապար՝ բաղկացած կավային միներալների մանրագույն մասնիկներից, որոնց տրամագիծը 0,01 մմ-ից չի անցնում
  2. (հնք․) նստվածքային ապար, որ տարածվում է հողի մակերեսի վրա կամ գետնի տակ և խոնավ վիճակում կազմում է խմորոնման զանգված (օգտագործվում է բրուտագործության, քանդակագործության, շինարարություն և այլ բնագավառներում) ◆ Նրանց մեջ կային… հայկական սև ու կարմիր կավից շինված նկարակերտ սափորներ։ (Րաֆֆի) ◆ Պատերը սպիտակ կավից էին, հատակը նույնպես կավով սվաղած էր։ (Շիրվանզադե)
  3. (փխբ․) կերտվածք, հոգեկան ու ֆիզիկական հատկանիշների ամբողջությունը ◆ Դա այն կավից չէ, որ իրեն սպանելու քաջություն ունենա։ Սերո Խանզադյան
  4. կավի շաղախ, ցեխ ◆ Անասունների սուր-սուր սմբակները թաղվում էին կավի մեջ, էլ չէին դուրս գալիս։ (Րաֆֆի)
  5. (փխբ․) կակուղ, փափուկ
  6. (երկրբ․) կապակցված, չցեմենտացված նստվածքային ապար, բաղկացած է կավային միներալների (մոնտմորիլոնիտ, հալուազիտ, կաոլինիտ, ջրափայլարներ և այլն) նրբագույն (ըստ դասակարգման < 0.01մմ, < 0.001 կամ <0.005 մմ) մասնիկներից և ունի պլաստիկության ունակություն

Հոմանիշներ[խմբագրել]

  1. (հնք․) կավահող, աղանուր, փրփուշ (գվռ․)
  2. բրտան, բրտին

Արտահայտություններ[խմբագրել]

Աղբյուրներ[խմբագրել]

  • Գրգեարյան Հ․Ղ․, Հարությունյան Ն․Մ․, Տնտեսական աշխարհագրության տեղեկատու բառարան (խմբ. Ավագյան Գ․Ե․), Երևան, ««Լույս» հրատարակչություն», 1982 — 408 էջ։
  • Հողմիկ Սարգսյան, Ռուզաննա Սարգսյան, Երկրաբանական տերմինների եռալեզու հանրագիտական բառարան, Երևան, «Զանգակ», 2014 — 672 էջ։
  • Մ․Խ․ Պողոսյան, Ֆրանսերեն-հայերեն ագրոէկոլոգիական և անտառագիտական տերմինների համառոտ բառարան (ՀԳԱ), Երևան, 2005 — 144 էջ։