կուղ

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [kuʁ]

Դասական ուղղագրութեամբ՝ կուղ

վանկեր՝ կուղ 

Ստուգաբանություն

Բնիկ հնդեվրոպական՝ *gu-lo-՝ *geu «ծռել, կամար կազմել» արմատից. հմմտ. հունարեն γυλον՝ «խոռոչ, ուռուցիկություն», հին վերին գերմաներեն kiulla «գրպան», հին իսլանդերեն kyll «պարկ, տոպրակ, գրպան»։ Ավելի քիչ հավանական է *gōl-՝ *gel- «գնդ(վ)ել» արմատից։

Գոյական

1. ոլորված և հյուսված իրի ամեն մի թելը, հյուսք
2. տրեխի եզրերին քաշված փոկի երիզը
3. սամիի փոկ
4. կարթին անցկացրած մազե լար
5. ուրիշ նյութի մեջ խառնված նյութ
6. ձմերուկի՝ սեխի և այլն կտրած շերտ, կող
7. լուծ

Հոմանիշներ

1. տե՛ս հյուսք
2. տե՛ս կող
3. տե՛ս լուծ

Թարգմանություններ

Թարգմանություն

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։