Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ կրկնութիւն

վանկեր՝ կ(ը)րկ•նութ•յուն

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

կրկնելը, կրկնվելը
ուսումնական նյութի նորանոր ու բազմակի ընկալումներն ու վերարտադրությունները՝ ավելի լրիվ ու տևական մտապահման նպատակով
կրկնելու համար նախատեսված՝ տրված նյութ (վարժություն, առաջադրանք և այլն)
(փխբ․) կրկնորդ, կրկնակ
(լեզվբ․) հնչյունի՝ արմատի՝ բառի՝ բառամասի և այլնի կրկնելը որպես քերականական միջոց
(գրկն․) բանաստեղծական խոսքի կառուցման եղանակ, որ հիմնված է հնչյունի՝ բաղաձայն,ձայնավոր, բառերի՝ դարձվածների և այլնի կրկնելու վրա
գեղարվեստական խոսքի արտահայտչական միջոց, որն արտահայտվում է առանձին հնչյունների, բառերի կամ ամբողջական դարձվածքների կրկնությամբ

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ повторение (ru) ‎(povtorenije), повтор (ru) ‎(povtor) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։

Ա․ Ա․ Նալչաջյան, Հոգեբանական բառարան («Լույս» հրատարակչություն), Երևան, 1984 — 240 էջ։
Ջրբաշյան Է․Մ․, Մախչանյան Հ․Մ․, Գրականագիտական բառարան (2-րդ լրաց․ և վերամշ․ հրատ․) (Լույս), Երևան, 1980 — 352 էջ։
Լ․ Տիմոֆեև, Ն․ Վենգրով, Գրականագիտական տերմինների համառոտ բառարան (Հայպետուսմանհրատ), Երևան, 1957 — 247 էջ։