հա
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [hɑ]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ հա
վանկեր՝ հա
Ստուգաբանություն
[խմբագրել]Բնաձայնական բառ։
Վերաբերական
[խմբագրել]- հարցման դրական պատասխան՝ այո՛ այդպե՛ս նշանակությամբ ◆ Գալի՞ս ես։ - Հա:
- հարցական բառ՝ այո, այդպես է, համաձայն եմ նշանակությամբ ◆ - Խաչիկը գործուղումից վերադարձել է։ - Հա՞:
- ընդհատված խոսքը վերսկսելիս մոռացված կամ կիսատ թողած բան շարունակելու համար՝ և այդպես, արդ նշանակությամբ ◆ Հա, այն էի ասում, ես նրան հետևեցի (Մուրացան)
- իբրև եզրակացություն՝ այդ դեպքում, քանի որ այդպես է նշանակությամբ
- արտահայտում է զարմանք՝ անսպասելի բանի առթիվ մի՞թե, ես չգիտեի նշանակությամբ
- արտահայտում է արհամարհանք՝ պա՜հ, հենց նշանակությամբ ◆ Հա՜, դու էիր մնացել։
- խոսքին սաստկության՝ զորության՝ երանգ Է տալիս ◆ Համա խոսում է, հա՜:
- արտահայտում է շարունակություն՝ կրկնվող բայի հետ՝ անընդհատ, շարունակ նշանակությամբ ◆ Սայլերը գալիս էին, հա գալիս Զարզանդ Դարյան
- ցուցական իմաստով՝ ահա, ահավասիկ նշանակությամբ ◆ Եվ հա, էն էր մնում որ կրակի Սիամանթո
- կրկնությամբ հա՜, հա՜ ◆ ՉԷ՜ մի։ - Գալի՞ս է։ Հա՜, հա՜, ինչպե՞ս չէ, կգա։
- կրկնությամբ՝ կասկածի արտահայտություն. իրավ, արդարև՞ նշանակությամբ
- հա… հա
- դժգոհության արտահայտություն՝ անընդնատ, միշտ նշանակությամբ ◆ Հա՛ ասա, հա՛ ասա, լսո՞ղն ով է։
- թե-թե, կամ նշանակությամբ ◆ Հա՛ էսօր, հա՛ էգուց, մեկ է։
Հոմանիշներ
[խմբագրել]- տե՛ս այո
- ահավասիկ
- ահավադիկ, ահավանիկ և ահա (ահա այս` այդ` այն) (հին)
- հրես, հրեդ, հրեն (ժղ․)
- հենիկ, հրենիկ, հունա, հորեն, հորենա, տիա, կո, կոկո, կոսկո, ենա (խոսողի մոտ գտնվող որևէ մեկի ցուցում` այս է իմաստով) (գվռ.)
- ուրեմն (իբրև եզրակացություն, որևէ բանի ցուցում)
Արտահայտություններ
[խմբագրել]| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
Աղբյուրներ
[խմբագրել]- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։