հա

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ հա

վանկեր՝ հա 

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

Բնաձայնական բառ։

Վերաբերական[խմբագրել]

  1. հարցման դրական պատասխան՝ այո՛ այդպե՛ս նշանակությամբ ◆ Գալի՞ս ես։ - Հա:
  2. հարցական բառ՝ այո, այդպես է, համաձայն եմ նշանակությամբ ◆ - Խաչիկը գործուղումից վերադարձել է։ - Հա՞:
  3. ընդհատված խոսքը վերսկսելիս մոռացված կամ կիսատ թողած բան շարունակելու համար՝ և այդպես, արդ նշանակությամբ ◆ Հա, այն էի ասում, ես նրան հետևեցի (Մուրացան)
  4. իբրև եզրակացություն՝ այդ դեպքում, քանի որ այդպես է նշանակությամբ
  5. արտահայտում է զարմանք՝ անսպասելի բանի առթիվ մի՞թե, ես չգիտեի նշանակությամբ
  6. արտահայտում է արհամարհանք՝ պա՜հ, հենց նշանակությամբ ◆ Հա՜, դու էիր մնացել։
  7. խոսքին սաստկության՝ զորության՝ երանգ Է տալիս ◆ Համա խոսում է, հա՜:
  8. արտահայտում է շարունակություն՝ կրկնվող բայի հետ՝ անընդհատ, շարունակ նշանակությամբ ◆ Սայլերը գալիս էին, հա գալիս Զարզանդ Դարյան
  9. ցուցական իմաստով՝ ահա, ահավասիկ նշանակությամբ ◆ Եվ հա, էն էր մնում որ կրակի Սիամանթո
  10. կրկնությամբ հա՜, հա՜ ◆ ՉԷ՜ մի։ - Գալի՞ս է։ Հա՜, հա՜, ինչպե՞ս չէ, կգա։
  11. կրկնությամբ՝ կասկածի արտահայտություն. իրավ, արդարև՞ նշանակությամբ
  12. հա… հա
  • դժգոհության արտահայտություն՝ անընդնատ, միշտ նշանակությամբ ◆ Հա՛ ասա, հա՛ ասա, լսո՞ղն ով է։
  • թե-թե, կամ նշանակությամբ ◆ Հա՛ էսօր, հա՛ էգուց, մեկ է։

Հոմանիշներ[խմբագրել]

  1. տե՛ս այո
  2. ահավասիկ
  3. ահավադիկ, ահավանիկ և ահա (ահա այս` այդ` այն) (հին)
  4. հրես, հրեդ, հրեն (ժղ․)
  5. հենիկ, հրենիկ, հունա, հորեն, հորենա, տիա, կո, կոկո, կոսկո, ենա (խոսողի մոտ գտնվող որևէ մեկի ցուցում` այս է իմաստով) (գվռ.)
  6. ուրեմն (իբրև եզրակացություն, որևէ բանի ցուցում)

Արտահայտություններ[խմբագրել]

Աղբյուրներ[խմբագրել]