հալածական
Հայերեն
Ածական
վանկեր՝ հա·լա·ծա·կան
- հալածված, հալածվող ◆ Երկու սև ամպ հողմի առաջ գնում էին հալածական: Հովհաննես Թումանյան ◆ Եվ վազում էր, փազչում էր պինդ… հալածական երեի պես (Ավետիք Իսահակյան)
- հալածված, վտարված, մի տեղից մի տեղից քշված մարդ ◆ Այս բոլոր հալածականները ամեն կողմից փաղչում-թափվում էին Լոռու ամուր ձորերը։ Հովհաննես Թումանյան
Հոմանիշներ
[խմբագրել]- տարագիր, թափառական, թափառիկ, տարագնաց, վտարական,
- հալածական, արտահալածական
Արտահայտություններ
[խմբագրել]| Թարգմանություններ | |
Աղբյուրներ
[խմբագրել]- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։