համառոտագրություն
Արտաքին տեսք
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [hɑmɑrɔtɑɡɾutʰˈjun]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ համառօտագրութիւն
վանկեր՝ հա•մա•ռո•տագ•րութ•յուն
Ստուգաբանություն
[խմբագրել]Գոյական
- բառի կրճատ գրություն, բառերի կրճատ գրության ձև, երբ հաճախադեպ և ծանոթ բառերը, հատկապես անձնանունները գրում են ոչ թե լրիվ, այլ համառոտ ձևով՝ կրճատելով դրանց որոշ մասը ◆ թ.-թվական, ընկ.-ընկեր
- համառոտագրելը, համառոտագրվելը
- տե՛ս համառոտություն
- (լեզվբ․) սղագրության եղանակներից մեկը, որ օգտագործվել է նաև հայկական հին ձեռագրերում և հին տպագրություններում և երեք տեսակի է պայմանական նշաններով համառոտագրություն, երբ բառի փոխարեն որևէ պայմանական նշան է դրվում
Հոմանիշներ
[խմբագրել]- տե՛ս սղագրություն
- տե՛ս կրճատագրություն
- տե՛ս պատվագրություն
- տե՛ս համառոտություն
- տե՛ս կարճաբանություն
Արտահայտություններ
[խմբագրել]Բաղադրյալ բառեր | |
Թարգմանություններ | |
|
Աղբյուրներ
[խմբագրել]- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։
- Հ.Զ. Պետրոսյան, Ս.Ա. Գալստյան, Թ.Ա. Ղարագյուլյան, Լեզվաբանական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիա», 1975 — 328 էջ։
- Հ․ Լ․ Զաքարյան, Կետադրական բառարան․ Ուսումնական տեղեկատու, Երևան, «Զանգակ», 2013 — 240 էջ։