հայհոյաբան

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [hɑjhɔjɑˈbɑn]

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ հայ•հո•յա•բան 

Գոյական

1. հայհոյանքներ տվող, հայհոյող
2. հայհոյաբանություն պարունակող

Հոմանիշներ

1. զազրաբան, հիշոցաբան, պղծաբան, կեղտոտաբան (հզվդ․)
2. տե՛ս հայհոյախոս

Արտահայտություններ

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ swearing գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ ругательный (ru) ‎(rugatelʹnyj) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։