հանդարտ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [hɑnˈdɑɾt]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ հանդարտ վանկեր՝ հան•դարտ
Ստուգաբանություն
[խմբագրել]Փոխառություն իրանական աղբյուրից՝ միջին պարսկերեն *handart. հմմտ. հայերեն հան- < իրանական han և ավեստերեն darta- (դերբայական ձև՝ dar «պահել, ետ պահել, ամուր պահել»)
Ածական, Մակբայ
[խմբագրել]- խաղաղ, հանգիստ, անդորր, անխռով, անվրդով ◆ Ահա էսպես բան լիներ մարդ, գնար ապրեր լի ու հանդարտ: Հովհաննես Թումանյան
- անշարժ
- մեղմ, բարեխառն, չափավոր ◆ Մի հանդարտ լուսով ճրագն էր վառվում: Հովհաննես Հովհաննիսյան ◆ Եղանակը հանդարտ էր և ոչ ցուրտ:: (Շիրվանզադե)
- հուշիկ, համր, դանդաղ, կամաց ◆ Հանդարտ գլորիր ալիք վճիտ: Հովհաննես Հովհաննիսյան ◆ Մի՜ պղտորել հատակդ, հանդարտ հոսե խայտալով: Ռափայել Պատկանյան
- հեզ, քաղցր
- թեթև, թեթևակի, թույլ
- հանգիստ, չհոգնած, թարմ
Հոմանիշներ
[խմբագրել]Արտահայտություններ
[խմբագրել]- իբրև հրաման՝ Հանդա՛րտ
- չշարժվե՛լ, անշարժ կանգնել
- չբորբոքվել, չտաքանալ, առանց աղմուկի՝ վրդովմունքի և այլն
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ
[խմբագրել]- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։