Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ հ(ը)•րա•մա•նա•գիր

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

պետական իշխանության գերագույն մարմնի՝ օրենքի ուժ ունեցող, որոշում կամ կարգադրություն
տե՛ս հրաման
(իրավ․) լինում է նորմատիվային, այսինքն՝ իրավական նորմ պարունակող, և ոչ նորմատիվային (անհատական բնույթի, կիրառելի, օրինակ՝ հրամանագիր պարգևատրության մասին)

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ order, decree, edict, fiat գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ указ (ru) ‎(ukaz), предписание (ru) ‎(predpisanije), эдикт (ru) ‎(edikt) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։