հրամանատվություն

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

  • ՄՀԱ՝ [hɾɑmɑnɑtvutʰˈjun]

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ հ(ը)•րա•մա•նա•տ(ը)•վութ•յուն 

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

Գոյական

  1. հրամանատու լինեը
  2. հրաման, թույլտվություն
  3. (պաշտանվ․) հրաման տալը, հրամայելը, կարգադրելը ինչպես անձի, այնպես էլ ղեկավար սարքի կողմից

Հոմանիշներ[խմբագրել]

  1. հրամանատրություն
  2. տե՛ս հրաման
  3. տե՛ս թույլտվություն

Արտահայտություններ[խմբագրել]

Աղբյուրներ[խմբագրել]

  • Դ․Ս․ Չիլինգարյան, Ե․Լ․ Երզնկյան, Պաշտպանական-անվտանգային տերմինների հայերեն-ռուսերեն-անգլերեն բացատրական բառարան, Գյումրի, «ՀՀ ՊՆ ռազմավարական հետազոտությունների ինստիտուտ», 2015 — 1196 էջ։