Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ ձայնաւոր

վանկեր՝ ձայ•նա•վոր

Գոյական

ձայն արձակող, հնչական
երգելու, երգեցիկ ձայն ունեցող
ձայնից բաղկացած երաժշտական ձայն ներկայացնող (քրկն.)
դումայում վճռական ձայն ունեցող
ձայնալարերի պարբերական տատանումներով և առանց բերանում ստեղծվող արգելքների արտաբերվող հնչյուն (մինչհ.)
տե՛ս ձայնավորանիշ
(լեզվբ․) այն հնչյունները, որոնք արտաբերվում են առանց փակվածքի կամ զգալի նեղվածքի, արտասանական ապարատի բոլոր օրգանների հավասարաչափ լարվածությամբ և օդի համեմատաբար թույլ հոսանքով

Բաղադրյալ բառեր
ձայնավորազուրկ ձայնավորական ձայնավորակիր ձայնավորահանգ ձայնավորահիմք ձայնավորացում ձայնավորություն

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ vowel գերմաներեն՝ Vokal, Selbstlaut դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ звучащий (ru) ‎(zvučaščij), гласный (ru) ‎(glasnyj), голосистый (ru) ‎(golosistyj), гласный звук (ru) ‎(glasnyj zvuk), вокоиды (ru) ‎(vokoidy) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝ voyelle լատիներեն՝ litterae, vocales

Հ.Զ. Պետրոսյան, Ս.Ա. Գալստյան, Թ.Ա. Ղարագյուլյան, Լեզվաբանական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիա», 1975 — 328 էջ։

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։