ճգնավոր
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [t͡ʃɡnɑˈvɔɾ]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ ճգնաւոր
վանկեր՝ ճ(ը)գ•նա•վոր
Ստուգաբանություն[խմբագրել]
հուն.` asketes-մարջվող
Գոյական
- նա որ, հրաժարվել է աշխարհից ու նրա վայելքներից և իր անձը ենթարկում է տեսակ-տեսակ զրկանքների, միայնակյաց, անապատական
- նահատակ, մարտիրոս
- ամբողջապես մտավոր աշխատանքին նվիրված և կյանքից մեկուսացած անձ
- ընդհանրապես՝ աշխարհի չարիքների, սատանայի գայթակղությունների դեմ կռվող
- տե՛ս ճգնավորական
- մարդ,որը ձգտում է հասնել բարոյական կատարելության և աստծո հետ հաղորդակցության` իր մեջ «աշխարհիկ» պահանջմունքների և ցանկությունների ճնշման միջոցով
Հոմանիշներ[խմբագրել]
- անապատական, աբեղա, անապատակյաց, ասկետ, ճգնակյաց, անապատաբնակ, մենաբանակ, առանձնաբնակ, մենակյաց, միայնակյաց, միակյաց, մենակաց, միայնավոր, միայնական, միայնավորական, մենանձն, միանձն, ճգնական, ճգնավորական, ճգնակեցիկ, ճգնազգեստ, ճգնազգյաց, ճգնազգեցիկ, ճգնասեր, կրոնազգյաց, առանձնական, առանձնակաց, խստակյաց, անապատավոր, անապատակաց, խստակրոն, մոնազն, մոնոզոն, մոնոզոնակ, մոնոքոս, միեղեն, համանձն, հատկանձնակաց, խցավոր, սենեկավոր, խարազն թանահատ,
- տե՛ս նահատակ
- տե՛ս մարտիրոս
- տե՛ս ժուժկալ
Արտահայտություններ[խմբագրել]
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։