ճիշտ
Հայերեն
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ ճիշտ
Ստուգաբանություն[խմբագրել]
Ծագումն անհայտ է։
Ածական
- ճշմարիտ, ստույգ, հավաստի ◆ Ճիշտ խոսք։
- ուղիղ, շիտակ, անխարդախ ◆ Ճիշտ կշռել։
- հարկ եղածին պես, ներկայացվող պահանջներին համապատասխան, իսկական։ ◆ Գործի ճիշտ կազմակերպում։
- հարկ եղած քանակով, սահմանվածին՝ պայմանավորվածին համապատասխան ◆ Ճիշտ ժամին ներկայանալ։ ◆ Նա կշռում է ճիշտ 80 կգ։
- իսկ և իսկ, ուղղակի, հենց ◆ Ճիշտ հոր նման։ Պատուհանի ճիշտ դիմացը։
- ազնիվ, աննենգ ◆ Ճիշտ մարդ։
Հոմանիշներ[խմբագրել]
- ճշմարիտ, ճշմարտացի, հավաստի, ստույգ, ճշգրիտ, ճիպ-ճիշտ (ժղ․)
- ուղիղ, շիտակ, անխարդախ
- իրավ, հիրավ, ստուգապես, ճշտապես, (գվռ․) դրուստ, ղորդ, ղորդմանք, օղորթ, լման
- ազնիվ
- իսկական
- բուն, բնական, իրական, բնեբուն
- բնօրինակ, բնագիր, իսկատիպ, նախատիպ, արուճանակ (հնց․)
- իրական, բնական
- ուղիղ, ճշմարիտ
- բուն
- հիմք, արմատ
- կոճղ, ծառաբուն (ծառի), կոթուն, ցողուն (բույսի)
- արմ (տետրակի)
- կոթ, երախակալ, բռնատեղ, մեղեխ, դաստապան, բռնակ (գործիքի)
- կապիճ (կոշիկի)
- սկիզբ, սկզբնավորություն, ծագում, սերում (ազգի, անհատի)
- բնօրինակ
Արտահայտություններ[խմբագրել]
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։