շվաք

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ շուաք

վանկեր՝ շ(ը)•վաք 

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

Գոյական

  1. (ժղ․) ստվեր, շուք
  2. մարդու՝ առարկայի ստվեր՝ շուք ◆ Եկան մեկի ծառի շվաքի տակին Քրտինք սրբելով՝ ծանր նստեցին։ (Խաչատուր Աբովյան) ◆ Այդ մարդը շվաքի նման հետևում է նրան։ (Շիրվանզադե)
  3. (փխբ․) հովանավորություն, պաշտպանություն ◆ Քեզ պես տիրոջ շվաքը գլխիցս թող անպակաս լինի։ (Պերճ Պռոշյան)

Ածական

  1. (փխբ․) խավարի՝ անզորության մատնված, թույլ, անկարող, անզոր ◆ Մեռած եք կարծում դուք մեզ, թե շվաք: Հովհաննես Թումանյան
  2. ստվերոտ՝ հով տեղ ◆ Տեղ եմ քցել շվաքում, քամին կուգա, զով կանի։ (Ավետիք Իսահակյան)

Հոմանիշներ[խմբագրել]

  1. ստվեր, շուք
  2. գավիթ, նախասրահ, նախասենյակ, միջանցք, (ժղ․)՝ հաշտ
  3. շվաքարան
  4. տե՛ս հովանավորություն, պաշտպանություն
  5. տե՛ս թույլ, անզոր

Արտահայտություններ[խմբագրել]

  1. շվաք անել - ստվեր ձգել՝ գցել ◆ Ափիս վրա շվաք անի դեղձենին։ ՀՍ
  2. շվաք տալ
    1. նույնն է՝ շվաք անել
    2. հովանավորել, պատսպարել
  3. շվաքի տակ մեկի - մեկի հովանավորության տակ
  4. շվաքին ապավինել մեկի - մեկի հովանավորությանն ապավինել
  5. շվաքին խոսել մեկի - մեկի բացակայությամբ նրա հասցեին խոսել՝ բամբասել
  6. շվաքից վախենալ մեկի - մեկից սաստիկ վախենալ
  7. շվաքից փախչել մեկի - մեկին տեսնելուց խուսափել
  8. շվաքն ընկնել - իրիկնապահին հովն ընկնել
  9. շվաքն ընկնել մեկի վրա - հովանավորությունը՝ հոգատարությունը մեկի վրա տարածվել
  10. շվաքով կամ շվաքում ապրել մեկի - մեկի հովանավորության՝ բարիքների՝ խնամքի տակ ապրել
  11. շվաքում ապրող՝ գլուխ պահող - ծույլ, գործից խուսափող, անբան

Աղբյուրներ[խմբագրել]