աշխատել որևէ բան շուտ՝ առանց հետաձգելու, առանց ձգձգելու կատարել
արագորեն գնալ, արագ քայլել՝ ընթանալ
արագ՝ հապճեպ կերպով կատարել՝ անել՝ ասել մի բան առանց հարկ եղածին պես կշռադատելու՝ մշակելու՝ ձևավորելու և այլն, հապճեպորեն և մակերեսայնորեն անել մի բան ◆ Շտապեց, բայց արդյունքը խոտան եղավ։
(փխբ․) ժամանակից՝ հարկ եղած պահից և այլնից առաջ անել՝ կատարել մի բան ◆ Գրե՞լ ես ուզում. մի շտապիր, դրա ժամնակն էլ կգա։(Սովետական Հայաստան)
անմիջապես՝ անհապաղ ուղղվել՝ դիմել դեպի մի տեղ կամ ձեռնարկել մի բանի (որևէ տեղեկություն կարգադրություն և այլն ստանալուն պես) ◆ Հերթապահ բժիշկն շտապեց դեպքի վայրը։ Եր
չհամբերել, համբերություն չունենալ սպասելու՝ դադար առնելու և այլն ◆ Նա շտապում էր օր առաջ հասնելու քաղաք և տեսնելու իր մտերիմներին։
(փխբ․) արագորեն հոսել, սրընթաց հոսել ◆ Գետն շտապում էր։ ԴԳ
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։