նվազել՝ թուլանալ՝ դադարել՝ հանգչել (հոգեկանի՝ տրամադրության և այլնի մասին) ◆ Այն օրից, ինչ որ նրան թաղեցին, բերկրանք, խնդություն իմ մեջ պաղեցին:Հովհաննես Թումանյան
(փխբ․) թուլանալ, նվազել ◆ Սմբատը չթողեց, որ տպավորությունը պաղի։(Շիրվանզադե)
(փխբ․) զարմանքից ապշել, ապուշ կտրել ◆ Պաղած մնաց Արեգնազ, բայց գնաց պագավ մեծ հոր ձեռքերը։(Ղազարոս Աղայան)
(փխբ․) կենսական ջերմությունից զրկվել, սառչել ◆ Մարմինն արդեն պաղել էր:
(փխբ․) կյանքից՝ գոյությունից զրկվել, անկենդան դառնալ, մեռնել, անշնչանալ ◆ Գրողը անգութ այնպես ծիծաղեց, խեղճ մարդը իսկույն դալկացավ, պաղեց:Հովհաննես Թումանյան◆ Գտնում է միշտ… և աշխարհքներ, որ պաղել են վաղուց իրենց ողջ կյանքով, և աշխարհքներ, որ տակավին այրվում են հուր երկունքով։Հովհաննես Թումանյան
մի բանի կամ որևէ մեկի նկատմամբ ունեցած սերը՝ հետաքրքրությունը կորցնել, մեկի նկատմամբ անտարբեր դառնալ ◆ Թե որ սա մեր միասին անցուցած երկու տարվան մեջ շատ չսիրեիր զիս՝ չպիտի պաղեիր հիմա ինե։(Գրիգոր Զոհրապ)
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։