պատմել
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [pɑtˈmɛl]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ պատմել
վանկեր՝ պատ•մել
Ստուգաբանություն
[խմբագրել]Թերևս փոխառություն իրանական աղբյուրից, բայց բուն աղբյուրը հավաստված չէ։
Բայ
- բանավոր կերպով հայտնել, որևէ բանի մասին տեղեկություն տալ (սովորաբար ընդարձակ խոսքով) ◆ Նա որևէ բան պատմե՞լ է ձեր իմ մասին։ (Նար-Դոս)
- խոսքի՝ զրույցի առարկա դարձնել, խոսել մի բանի՝ մեկի մասին ◆ Նրա մասին Օհան ապերը շատ էր պատմում։ (Ակսել Բակունց)
- որևէ զրույց՝ ասք՝ հեքիաթ և այլն վերապատմել ◆ Պատմում էր իր հեքիաթներից մեկը։ (Ակսել Բակունց)
- հաղորդել, տեղեկացնել, իրազեկել ◆ Չէ՞ որ ինչ որ նա, այդ զեկուցողը պատմեց ժողովին, - Ոչ նորություն էր իր համար, ոչ էլ երկնքից իջած մարգարեություն։ Եղիշե Չարենց
- գրավոր կերպով շարադրել որևէ անցքի՝ իրողության՝ անձի և այլնի մասին ◆ Մատենագիրը պատմում է Սմբատի հերոսություններն ու դիվանագիտական խելացի գործերը։
- գրավոր խոսքով ներկայացնել գեղարվեստական ստեղծագործությամբ, նկարագրել գեղարվեստական երկով ◆ Հեղինակը պատմում է նահապետական գյուղի համար շատ սովորական դեպք։ «Գրական թերթ»
- վկայել, տեղեկացնել, որևէ կարգի տեղեկություն՝ իրազեկում պարունակել ◆ Այս կոթողները պատմում են մեր նախնիների պաշտամունքի մասին։
- բանավոր կամ գրավոր խոսքով շարադրել որևէ հարցի՝ խնդրի և այլնի մասին ունեցած գիտելիքները՝ տեղեկությունները՝ տվյալները և այլն ◆ Աշակերտը հարցի պատասխանը պատմեց արտակարգ պարզությամբ և սպառիչ լրիվությամբ։ (Սասունցի Դավիթ)
Հոմանիշներ
[խմբագրել]- ասել, զրուցել, խոսել
| Խոնարհում | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
Աղբյուրներ
[խմբագրել]- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։