Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ պատուական

վանկեր՝ պատ•վա•կան

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

պատվելի, պատվի արժանի, պատվավոր ◆ Ների՛ր ինձ, քու՛յր Սեդա, դու պատվական կին ես, բայց ես… վախենում եմ գաղտնիքներ հայտնել կանանց։ (Մուրացան)
մեծ հարգ՝ արժեք ունեցող, ընտիր ◆ Ընտիր կերպասեղենն ու գոհարները պատվական կմաշվեն։ (Նաիրի Զարյան) ◆ Շուտով նա պատրաստել տվեց մեզ համար պատվական նախաճաշիկ։ (Րաֆֆի)
գովելի, գովկան ◆ (Որդիս) խելոք, պատվական տղա է։ (Մուրացան)
(փխբ․) առաքինի
(փխբ․) պատկառելի
(փխբ․) հարգելի, թանկագին ◆ Թույլ տվեք խմել ձեր պատվական կենցաղը։ (Անահիտ Սահինյան)

պատվելի, հարգելի, պատվավոր, պատվարժան, մեծապատիվ, բազմապատիվ, գերապատիվ, ճոխապատիվ, հոգնապատիվ
ընտիր, արժեքավոր, մեծահարգ, հարգի, մեծարժեք, թանկարժեք, թանկագին
տե՛ս առաքինի
պատկառելի, ակնածելի, մեծարելի, պատկառուն, պատկառոտ, պատկառավոր, պատկառական, ակնածական, մեծարական, պատկառազդու, պատկառու
տե՛ս փառահեղ, շքեղ

Բաղադրյալ բառեր
պատվականապես պատվականորեն պատվականություն

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ estimable, honourable, venerable, reputable գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ почтенный (ru) ‎(počtennyj), драгоценный (ru) ‎(dragocennyj), ценный (ru) ‎(cennyj), отборный (ru) ‎(otbornyj), отменный (ru) ‎(otmennyj), превосходный (ru) ‎(prevosxodnyj) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։